அரை டம்ளர் காபிக்கு
அறுபது பைசா அன்று.
பால் ஆடை விழுந்த காபிக்கு
பைசா கொஞ்சம் அதிகம் இன்று.
-தங்கம்
காலம் பதில் சொன்னது
உன் குழந்தைக்கு
என் பெயர் வைத்துவிடு!
இல்லையெனில் நீ என்னை
அருகினில் கூட பார்க்க முடியாது என்று..
இனிவரும் காலங்களில்..
-பால்
உன் வருகைக்காக
உலகில் எத்தனை
உயிர்கள் ஏக்கம்
ஒவ்வொரு காலையிலும் மாலையிலும்.
உன் விலை அதிகரிப்பால்
பச்சிளம் குழந்தைகளின்
பசி அடங்க பல மணிநேரம்.
பச்சத் தண்ணி கொடுத்தும்
பாட்டு பாடியும்
கண் உறக்கம் இல்லாமல்
கண்ணீர் துளிகள்தான் மிச்சம்
குழந்தையை கையேந்தும் தாய்க்கு...
அத்தனையும் உயர்ந்துவிட்டது
இத்தனை வருடம் ஆகியும்
உயராதது ஒவ்வொரு ஏழைதான்....
ஏன் இந்த அவலம்
என்று தணியும் இந்த கேவலம்...!!!
